Ο Μάριος Ζέρβας πάλι
Είναι η τρίτη φορά που επανέρχομαι στην κατάπτυστη και ξεδιάντροπη προφυλάκιση ενός νέου ανθρώπου, του Μάριου Ζέρβα με μόνο αποδεικτικό στοιχείο ένα μπουκάλι σαμπουάν και ένα μαγιό που είχε μέσα στο σακίδιό του… αλλά σε λάθος τόπο και σε λάθος χρόνο: σε τόπο και σε ώρα διαδήλωσης εναντίον των ασφυκτικών μέτρων της κυβέρνησης.
Είναι εγκληματική πολιτική αφέλεια το να πιστεύει κανείς ότι η φυλάκιση του Μάριου Ζέρβα δεν είναι αποτέλεσμα πολιτικής επιλογής.
Εύχομαι να μη χρειαστεί να επανέλθω και άλλη ή (το χειρότερο) και άλλες φορές, και το παιδί να έχει απελευθερωθεί πριν από τη δημοσίευση αυτού του κειμένου. Εύχομαι να έχουν πιάσει τόπο οι διαμαρτυρίες ενός κινήματος συμπαράστασης που φαίνεται ότι αναπτύσσεται. Δυστυχώς όμως (και για τη δημοκρατία, και για το μέλλον αυτού του τόπου), ακόμα κι αν ο Μάριος Ζέρβας έχει απελευθερωθεί, το κακό έχει ήδη συντελεσθεί και επειδή «το γιγνόμενον ουκ απογίγνεται», η βλάβη είναι ανεπανόρθωτη.
Και ενδεικτική για το τι αναμένει τα καλύτερα παιδιά μας στα χρόνια που έρχονται. Γιατί βέβαια η κατάπτυστη και ξεδιάντροπη προφυλάκιση του Μάριου Ζέρβα δεν προήλθε από έναν εκτροχιασμένο μπάτσο τη μόνη μαρτυρία του οποίου πίστεψαν -παρά τις περί του αντιθέτου αποδείξεις- ένας εκτροχιασμένος εισαγγελέας και ένας εκτροχιασμένος ανακριτής, οι οποίοι μάλλον δεν έχουν πάρει μυρωδιά ούτε για την ουσία του ρόλου, ο οποίος τους έχει ανατεθεί ούτε για την ευθύνη την οποία επωμίζονται καταστρέφοντας ενδεχομένως (και μακάρι να συμβεί το αντίθετο) τη ζωή και την ψυχική υγεία ενός νέου ανθρώπου από την αλόγιστη σπατάλη των ορίων του και των ψυχικών του δυνάμεων και αυτό μόνο σε ατομικό επίπεδο.
Γιατί σε συμβολικό είναι ηλίου φαεινότερο ότι η καταστροφή είναι μεγαλύτερη επειδή δρα βιαίως αποτρεπτικά, διά της παράλογης και ξεδιάντροπης καταστολής, σε κάθε διεκδίκηση εκ μέρους των νέων ανθρώπων για πράγματα που αφορούν το μέλλον τους. Το οποίο μέλλον δεν είναι κάτι γενικό και θεοποιημένο που το περιμένεις να έρθει. Το μέλλον είναι κιόλας εδώ. Και αφορά τη ζωή του καθενός στιγμή προς στιγμή, με ό,τι ανεπανάληπτα μεγαλειώδες κρύβει αυτή η στιγμή.
Όταν όμως καταπνίγεις εν τη γενέσει της αυτή την πρόθεση και τη διάθεση για ελευθερία, αυτή την ορμή για τον καθ’ όλου έρωτα που έχουν οι νέοι, όταν προσπαθείς να δημιουργήσεις υποταγμένους ανθρωπίσκους, πειθήνια όργανα της κάθε επιλογής της εξουσίας, τότε το μέλλον που είναι κιόλας εδώ είναι ένα μέλλον ζοφερό. Δεν είναι λοιπόν να απορείς για το τι ακριβώς είδαν και το τι ακριβώς συμπέραναν ανακριτής και εισαγγελέας που όλοι εμείς οι υπόλοιποι δεν κατορθώσαμε να δούμε και να συμπεράνουμε. Δεν είναι να απορείς και να τρελαίνεσαι προσπαθώντας να κατανοήσεις ποια ακριβώς απειλή συνιστά ο Μάριος Ζέρβας και τι ακριβώς κερδίζει η κοινωνία από τον κατάπτυστο και ξεδιάντροπο εγκλεισμό του στη φρίκη -στην απίστευτη φρίκη- της φυλάκισης.
Το να απορείς για την ακραία συμπεριφορά δύο λειτουργών (ταγμένων δηλαδή να παράγουν έργο υπέρ του λαού) της Θέμιδας τρομάρα τους, είναι νομίζω εγκληματικά ασυγχώρητη πολιτική αφέλεια. Πολύ μεγαλύτερη αφέλεια συνιστά και το να περιορίσεις την οργή σου στην εκτροχιασμένη συμπεριφορά ενός τρελαμένου μπάτσου, είδους άλλωστε που βρίθει στις τάξεις της Ελληνικής Αστυνομίας με παραδείγματα ων ουκ έστι αριθμός, πολλές φορές με θανατηφόρα αποτελέσματα.
Εδώ δεν είναι να απορείς που στη δίκη του δολοφονημένου από μπάτσο παιδιού, του Αλέξη Γρηγορόπουλου, παρουσιάστηκε ψευδομάρτυρας αστυνομικός για να χυδαιοπραγήσει στη μνήμη του παιδιού κι αντί να βρίσκεται -ο αστυνομικός- στη φυλακή αυτή τη στιγμή, βρίσκεται ο Μάριος Ζέρβας όχι για καταφανώς μη διαπραχθέν έγκλημα, αλλά μηδέ καν υποψία απλής παραβατικής συμπεριφοράς. Κι όλο αυτό το σκηνικό το φαινομενικά παράλογο σύμφυρμα συμβαίνει υπό την κακεντρεχή αδιαφορία της ηγεσίας της ΕΛ.ΑΣ. καθώς και του πολιτικού προϊσταμένου της, του αρμοδίου για τη Δημόσια Τάξη υπουργείου, καθώς και εκείνου που είναι επιφορτισμένο με τον πολιτικό χειρισμό της απονομής Δικαιοσύνης.
Είπα «φαινομενικά παράλογο σύμφυρμα» και, πράγματι, τέτοιο είναι: «Φαινομενικά παράλογο» υπό τη διάσταση όμως που έδινε στη φαινομενικότητα ο Χάιντεγκερ. «Το φαίνεσθαι», είχε πει ο μεγάλος αυτός φιλόσοφος, «είναι και Είναι«. Με άλλα λόγια, η ουσία αυτού που φαίνεται στο βάθος-βάθος της είναι και η ουσία της οντότητάς του. Και στην περίπτωσή μας είναι η εμπέδωση -εκτός της υποταγής, εκτός της καταστολής- ενός κλίματος «παραλογισμού» εκ μέρους της σύνολης εξουσίας, λες και πρόκειται για φυσικό και άρα μοιραίο γεγονός, από το οποίο δεν μπορούμε να προστατευθούμε και ανά πάσα στιγμή μπορεί να συμβεί στον καθένα.
Συνεπώς είναι εγκληματική πολιτική αφέλεια το να πιστεύει κανείς ότι η φυλάκιση του Μάριου Ζέρβα δεν είναι αποτέλεσμα πολιτικής επιλογής, όπως επίσης είναι εγκληματική πολιτική αφέλεια το να πιστεύει κανείς ότι το παιδί μετράει ήδη πολλές μαρτυρικές μέρες στον κολασμό της φυλακής αναιτίως και απροκλήτως, επειδή «έτυχε» να πέσει -τι σπάνιο- σ’ έναν αφηνιασμένο μπάτσο που πληρώνεται ψίχουλα για να δέρνει συνομίληκούς του (ενίοτε και μεγαλύτερους έως πολύ μεγαλύτερους πολίτες) οι οποίοι διαπράττουν το αμάρτημα να διεκδικούν μια ζωή που δεν είναι ψίχουλο και άθυρμα, επιπροσθέτως δε την παράλογη συγκυρία ήρθαν να συμπληρώσουν ένας επιεικώς ανεπαρκής εισαγγελέας και ένας επιεικώς ανεπαρκής ανακριτής.
Για να συμπληρωθεί το φαινομενικά «παράλογο» ας προσθέσουμε στον αντίποδα και την αθώωση του ανακριτή στο σκάνδαλο της Siemens, Ζαγοριανού, από ολόκληρο Άρειο Πάγο. Θέλετε να προσθέσουμε και τη «δημοσιογραφία» των ημερών από τα μπατσόνια έως μεγαλομπατσόνια και φερέφωνα της Αστυνομίας; Ας την προσθέσουμε. Άλλωστε δεν είναι τυχαία τα συγχαρητήρια που εισέπραξε ο φαιός Χρυσοχοΐδης από τον πρωθυπουργό του. Ελπίζουμε ότι θα έρθει και η ώρα του μελανοπαγούς Καστανίδη??? αν δεν τον θυμάστε είναι αυτός με τον ανθρωποδιώχτη.
Κατά τα άλλα, η Δημοκρατία ζει μεγάλες στιγμές: ο Μάριος Ζέρβας στη φυλακή, ο Ζαγοριανός αθώος, τα αδικήματα των υπουργών παραγεγραμμένα και, πάνω απ’ όλα ο Μάκης, ο Μάκαρος -αγαπούλα- Ψωμιάδης, ελεύθερος. Ζήτω. Στα μούτρα μας. Και στα δικά τους επίσης.
link: http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=537031
Λευτεριά στο Μάριο Ζ. 
0 Σχόλια to “απο avgi.gr”